Ze zijn een begrip in dansend Langedijk en omgeving. Jacques (72) en Afra (68) Schavemaker hebben heel wat jongeren de eerste danspassen bijgebracht. Na 44 jaar sluiten ze de deuren van hun dansschool in Noord-Scharwoude. "Het zal pijn doen, maar we zijn nu nog gezond en hebben nog een bucketlist af te werken", zegt Jacques. "Nu kan het nog."

"Vroeger hoorde dansen bij je opvoeding, het was eigenlijk de start van je uitgaansleven", vertelt Afra Schavemaker aan mediapartner NH Nieuws. "En een manier om je grote liefde te ontmoeten", vult Jacques aan. En Jacques kan het weten want hij mocht Afra een keer na het Paasbal naar huis brengen. "Toen was het gelijk aan."

Maar de tijd dat jongeren hun dansschoenen aantrokken en lessen namen is inmiddels voorbij. En de overheid heeft daar volgens Jacques ook wel een grote rol bij gespeeld. "Jongeren mochten niet meer drinken en het roken werd ook verboden, de gezelligheid was weg. Nu komen vooral stelletjes dansen die zin hebben om samen een avondje uit te gaan."

Naast de teruglopende belangstelling voor stijldansen heeft de coronacrisis uiteindelijk de nekslag gegeven aan de dansschool. "We kregen geen overheidssteun en we hadden wel gewoon onze vaste lasten. Dan gaat het op een gegeven moment wel hard."

Aangezien het stel al op leeftijd is, vinden Jacques en Afra het ook wel mooi geweest. "Het moeten hoeft niet meer", vertelt Afra. "Het zal wel wennen zijn, je gaat de gezelligheid natuurlijk missen. Maar aan de andere kant hebben we nu ook meer tijd voor de kleinkinderen en vakanties."

Het pand aan de Dorpsstraat is inmiddels verkocht aan een tandarts. Op 10 juni wordt er afscheid genomen met een laatste dansavond. De kinderen van Jacques en Afra gaan op drie andere plekken in de gemeente de lessen voortzetten. "Daar zijn we wel erg trots op", vertelt Jacques. "We zullen ook zeker af en toe langskomen om om een hoekje te kijken", aldus Afra.

"Het is mooi om in de voetsporen van je ouders te treden", vertelt zoon Jacco Schavemaker. "Het wordt ook wel een uitdaging, want de lat ligt natuurlijk hoog." Volgens dochter Amanda Buter is er in ieder geval voldoende animo om op kleine schaal verder te gaan. "De leerlingen zijn enthousiast en willen graag door, dat maakt het wel een stuk makkelijker."