Langs de Kanaalkade bruist het van de energie. De zon staat hoog aan de hemel, het water glinstert en de spanning is voelbaar tot in de tenen. Wie een beetje in de buurt komt hoort ze al: de trommels en kreten van de trommelaars. Het gaat vandaag om het zo hard mogelijk roeien op het Noordhollands Kanaal. Drakenbootfestival Race the Dragon 2025 is in volle gang.
Op het water liggen de bekende drakenboten klaar. Door de kleurrijke drakenkop herken je ze meteen. Gelegenheidsteams van collega’s, families en vrienden staan gespannen af te wachten tot ze straks met peddel en al plaats mogen nemen in de drakenboot. Voorop iedere boot zit een trommelaar die met stevige slagen het tempo aangeeft, en daarnaast ook de teams nog extra enthousiast probeert te maken. "En… go!" klinkt het, en meteen schieten de boten vooruit.
Voordat de race echt kan beginnen roeien de teams de drakenboot naar de start naast het politiebureau. Vanaf daar gaat na het startschot naar de finish die 200 meter verderop ligt, net voor de Ringersbrug aan de Noorderkade. (tekst gaat door onder de foto).
Het publiek aan de kant stond te dringen voor een goed plekje om de drakenboten langs te zien komen, op weg naar de finish. (foto: Streekstad Centraal)Langs de kant staat het publiek rijen dik. Vrienden, opa’s, oma's, kinderen en collega’s juichen, zwaaien en schreeuwen hun longen uit hun lijf. "Kom op, nog een stukje!" klinkt het, terwijl de boten het laatste stuk naar de eindstreep afleggen.
De trommels zijn het eerste dat de argeloze voorbijganger opvalt, pas daarna zien ze de langgerekte en kleurrijke drakenboot zelf. De trommels zijn er niet voor de show, ze zijn zelfs onmisbaar. Ze geven het tempo aan en zorgen ervoor dat alle roeiers precies gelijk roeien. Tenminste, dat is hde bedoeling. De praktijk is weerbarstiger. De teams die er in slagen écht synchroon te roeien en de trommel te volgenvzijn eigenlijk altijd de winnaar
Als een team richting de startlijn roeit vraagt een toeschouwer zich af of het straks wel goed gaat komen. "Dit is natuurlijk helemaal niet synchroon, ik mag hopen dat het straks wat beter gaat", zegt ze lachend tegen haar vriend. "Anders kunnen ze de winst wel vergeten."
En dan is het zo ver. Nadat de strijd om de vierde plek erop zit, is het tijd voor de finale om de podiumplekken. "Ik kwam net helemaal nat uit die boot omdat ik met mijn peddel het water zo mijn gezicht in schepte, dat was een goed leermoment, dus dat doe ik nu niet meer", zegt een deelneemster tegen Streekstad Centraal. "Of dat ook echt lukt moeten we nog maar zien."(tekst gaat door onder de foto).
Op weg naar de start. En over de synchroniteit: hier is al goed te zien dat er nog wel de nodige ruimte is voor verbetering. (foto: Streekstad Centraal)Na het startschot merkt ook het publiek aan de zijkant dat deze wedstrijd er voor de roeiers echt toe doet. Het fanatisme werkt aanstekelijk. De mensen springen op en zoeken snel een plekje langs de rand van de kade uit. "Jaaa kom op! Kom op! Jullie liggen voorop", klinkt het vanaf de zijkant.
De boten in de finale zijn aan elkaar gewaagd en meter voor meter schuiven ze naar elkaar én richting het eindpunt. Uiteindelijk is er één team dat nét iets meer power, ritme en vuur toont. Onder luid gejuich schieten ze over de finish. Als symbolisch slot glijden ze triomfantelijk onder de ‘pissende ijsbeer’ door die sinds kort aan de Ringerskade staat.
Toch gaat het zaterdagmiddag niet alleen om het winnen. Het is vooral het teamgevoel dat telt. Maar het kan ook nog simpeler: "Ik ben gewoon al heel erg blij dat het én droog is, én niet al te hard waait, én dat we gewoon weer een leuke middag over het water kunnen racen", sluit een trouwe fan van de Race the Dragon blij af.
